Jaki jest cel terapii baklofenem?

Celem terapii baklofenem jest uzyskanie u osoby uzależnionej stanu obojętności (ang."indifference") względem substancji psychoaktywnej tj. alkoholu.

Znikają osiowe objawy uzależnienia jakimi są obsesje (uporczywe, niechciane myśli) związane z piciem, alkoholem, imprezami itd., oraz zanika przymus (kompulsja) konsumpcji alkoholu. Osoby w trakcie leczenia często też zgłaszają ustąpienie mniej specyficznych objawów głodu alkoholowego takich jak niepokój, niemożność znalezienia sobie miejsca, chęć podejmowania ryzykownych zachowań, czy objadanie się. 

Skutkiem zaniku obsesji picia może być zarówno całkowita abstynencja jak i po prostu zmniejszenie ilości spożywanego alkoholu. Przy obecnym stanie wiedzy na temat baklofenu autorzy (P.M.) uważają, że należy uznać leczenie baklofenem za ekwiwalent leczenia paliatywnego - ostatniego rzutu, kiedy wszystkie inne metody zawiodły, ukierunkowane na redukcję szkód i cierpienia. Osiągnięcie zatem częściowej redukcji picia należy również traktować jako sukces. W literaturze naukowej przyjmuje się za satysfakcjonujący powrót do tzw. LRD - low risk drinking. Według badania ankietowego stowarzyszenia „Baclofène”, około 30% z osób przyjmujących bakolofen postanawia całkowicie zrezygnować z picia lub pić jedynie w wyjątkowych sytuacjach, 30% pije okazjonalnie w sposób umiarkowany, a inni bardziej regularnie, ale w granicach norm WHO (14 standardowych kieliszków na tydzień w przypadku kobiet i 21 w przypadku mężczyzn).

Olivier Ameisen o stanie obojętności

Nie zmuszam się do abstynencji, po prostu nie mam ochoty pić