Jakie środki ostrożności są konieczne w trakcie leczenia baklofenem?

Nie należy stosować baklofenu u osób z ciężką niewydolnością nerek lub wątroby oraz posiadających współistniejące nieustabilizowane zaburzenia psychiczne.

Przeciwskazaniami do stosowania jest również nadwrażliwość składniki preparatu, niedobór laktazy, choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, udar mózgu, zaburzenia oddychania, zwiększone napięcie zwieracza pęcherza moczowego.

Osoby ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności wątroby oraz osoby chore na cukrzycę powinny regularnie monitorować wyniki badań laboratoryjnych (AST, ALT, GGTP, FA, HB1AC, Glu), żeby ocenić indywidualny wpływ baklofenu na te parametry.

Baklofen może wchodzić w interakcje z lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze, doprowadzając do osłabienia i zaburzeń równowagi.

Osoby chore na epilepsję, w tym padaczkę alkoholową powinny znajdować się pod stałą opieką neurologiczną. Ryzyko stosowania baklofenu u tych osób jest większe, ponieważ w sytuacji przyjmowania leku niezgodnie z zaleceniami lekarza, bądź jego nagłego odstawienia może wystąpić napad padaczkowy.

Należy zachować szczególną ostrożność u chorych z współistniejącymi zaburzeniami psychicznymi – ze względu na ryzyko pogorszenia tych zaburzeń. W związku z tym w lipcu 2017 ANSM obniżyła maksymalną dozwoloną w ramach RTU dawkę baklofenu z 300 mg/dz do 80 mg/dz.

Baklofen w okresie ciąży może być stosowany tylko w razie zdecydowanej konieczności, nie zaleca się stosowania baklofenu w okresie karmienia piersią, ponieważ przenika on do pokarmu kobiecego.

Baklofen może powodować upośledzenie zdolności kierowania pojazdami i obsługi urządzeń mechanicznych.